Onlangs verscheen het artikel ‘De trauma-paradox’ in De Groene Amsterdammer van Sanne Bloemink over het veelal ontbreken van behandeling van (vroegkinderlijk) psychotrauma in de ggz. Het probleem dat zij aankaart is groot. Er zijn de afgelopen tijd meerdere initiatieven ontplooid om kindermishandeling te voorkomen of te stoppen, maar volwassenen die in hun jeugd getraumatiseerd zijn, staan vooralsnog vaak in de kou.

Diagnose en behandeling

In het artikel legt Onno van der Hart, trauma-expert en emeritus hoogleraar aan de Universiteit Utrecht uit dat het moeilijk is om de juiste diagnose van een complexe traumagerelateerde stoornis te stellen. Vaak gaan behandelaren beginnen met de behandeling van depressie, eetproblematiek of psychose, terwijl de oorzaak niet aangepakt wordt. Uit onderzoek van het Verwey-Jonkerinstituut blijkt dat slechts een klein deel van de kinderen die ten gevolge van huiselijk (seksueel) geweld getraumatiseerd zijn,  hiervoor hulp krijgt.

Trauma en ernstige psychische aandoeningen

In Nederland zijn al meerdere initiatieven gestart om het roer om te gooien. Denk bijvoorbeeld aan het TTIP-onderzoek,waaruit blijkt dat traumabehandeling bij een psychose effectief is.
Bloemen sprak ook met Kees Lemke, bestuurder van GGNet. Hij vertelt dat van de groep mensen met een ernstig psychische aandoening in Nederland (minstens 160.000 mensen) 70% slachtoffer zijn van vroegkinderlijk herhaaldelijk, langdurig (seksueel) geweld. Alle patiënten van GGNet met een ernstige psychische aandoening worden nu gescreend op trauma en hiervoor zo mogelijk behandeld. Dit heeft tot nu toe al veel mensen geholpen bij hun herstel.
Lees het hele artikel: ‘De trauma-paradox’  van Sanne Bloemink in De Groene Amsterdammer (2 maart 2016)